Mannen en sjaals; het blijft een gevoelig onderwerp. Zo ontmoette ik onlangs weer een man wiens voorhoofd een diepe frons vertoonde toen het onderwerp mannensjaals werd aangesneden (door mij, geef ik grif toe). “Mannensjaal” was een contradictio in terminis zei de frons. ‘Mannen dragen geen sjaals,’ stelde hij. ‘Omdat ze nog niet zoveel te kiezen hebben,’ verklaarde ik. Vol overtuiging - biertje stevig in de hand geklemd – sloeg hij de vriend rechts van hem op de borst: ‘Heb jij een sjaal?’ Vriend glimlachte: ‘Tuurlijk, een paar zelfs.’ Ik deed serieus mijn best maar ook ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken. De frons verdiepte zich. ‘En jij dan?’ Hij richtte zich tot zijn broer die het gesprek niet gevolgd had. ‘Wat?’ vroeg de broer. ‘Heb jij een sjaal?’ Stralend, een beetje trots zelfs, antwoordde broerlief: ‘Jaha, ik heb een sjaal. Fijn man!’ De frons vervormde tot een vraagteken. Zijn bloedeigen broer! Argwanend, lichtelijk verontwaardigd en vol ongeloof bekeek hij zijn maten. Een tweede vriend viel de broer bij: ‘Ik heb een hekel aan zo’n jas. Een sjaal is precies genoeg.’
‘Maar...maar dat zit zo hier,’ zei de frons terwijl hij onhandig met zijn handen rond zijn nek bewoog. Hij morste wat bier terwijl hij probeerde de mannelijkheid van zijn vrienden hoog te houden. Vriend één, nog steeds met glimlach: ‘Ja, dat breekt een beetje,’ terwijl hij op zijn overhemd en jeans wees. Dit fashion statement werd de frons teveel zag ik en besloot vers bier voor hem te halen. Daarbij beloofde ik plechtig vooral hele stoere mannensjaals te zullen ontwerpen. Bij deze aan jullie allemaal! Hoor graag de do’s & don’ts of je er nu klaar voor bent of niet.
Ben benieuwd!
BeantwoordenVerwijderen