HIP

Als je niet weet wat het is, denk je in eerste instantie aan iets medisch, waarschijnlijk iets pijnlijks of zelfs iets gevaarlijks chemisch. In tweede instantie misschien nog aan een politieke strategie, het nieuwste HRM beleid of een geheime staatsgreep. Niets van dat alles, wel zwaar onderschat en soms zelfs gehekeld: interpunctie beter bekend als leestekens. Leestekens zijn als stopwoordjes, iedereen heeft wel een favoriet. Sommige mensen strooien met komma’s alsof het niets is zodat je struikelend door een zin moet, anderen plaatsen niet eens een punt. En toch kan zo’n minuscuul haakje, streepje of accent ieder verschil maken.

Vergelijk deze twee zinnen maar:

Hij zat op haar schoot en viel in slaap.

Hij zat op haar, schoot en viel in slaap.

Of een ander bekend voorbeeld:

Woman, without her man, is nothing

Woman: without her, man is nothing.

Reden dus voor wat extra aandacht voor interpunctie in Het Interpunctie Project (HIP). Daarin worden 10 leestekens uitgelicht, doorgelicht en toegedicht. Overigens zijn er meer mensen die het leesteken een warm hart toedragen. Dichter, schrijver en componist Drs. P heeft ooit een liedje geschreven waarin hij in zes coupletten de dubbele punt bezingt. En welbeschouwd is zes coupletten misschien nog weinig voor zoiets wonderlijks als een leesteken want met zo’n schamel streepje of puntje zeg je soms meer dan met hele zinsconstructies. In dit social media tijdperk kun je zelfs emoties uitdrukken met de combinatie van wat tekens. Hoogste tijd dus voor een ode, hoogste tijd voor HIP. Wat is jouw favoriete leesteken?

Hier het beletselteken van HIP:

Kintsugi of de kunst van het mooier herstellen dan het was

Soms ontdek je een wereld achter iets waar je dat niet verwacht. Neem nou Kintsugi, de uit Japan - wat komt er toch veel briljants uit dat land - afkomstige methode waarbij kapot porselein hersteld wordt met bladgoud. Resultaat zijn borden, vazen, kommen en ander moois met een soms intensief soms juist subtiel lijnenspel van goud. Altijd gedacht dat het puur decoratief was, blijkt het in eerste instantie functioneel. Of zouden ze die borden expres kapot laten vallen voor Kintsugidoeleinden? Dat kan natuurlijk. Want eerlijk is eerlijk met die willekeur van gouden lijnen krijgen de objecten nou net dat beetje of zeg maar gerust véél extra. En dat is precies wat de Japanners beogen want iets wat beschadigd geraakt is, een verhaal heeft, beschouwen ze als waardevoller dan daarvoor. Daar hebben ze wel een beetje een punt. En het mooie is, dat je Kintsugi overal op kunt toepassen.

Net toen ik me afvroeg hoeveel het zou kosten om bijvoorbeeld gaten in het wegdek met bladgoud te vullen, realiseerde ik me dat wildbreiers daar al een prachtoplossing voor hebben; zij vullen de straten met kleurrijke breisels. Grijs met vrolijk.

En naaide je moeder vroeger vooral uit economische overwegingen kniestukken op je broek of overhemd, tegenwoordig koop je je hippe trui al in de winkel met wat exta’s op je elleboog. Kintsugi uit voorzorg!

Maar het hoeft niet alleen mooi of leuk te zijn, bedacht ik me. Het kan ook lekker zijn.

Zo lukt het mij nooit om een cake te bakken zonder dat ie bovenop scheurt. Ligt niet aan mij natuurlijk maar aan de oven. Maar toch…jammer jammer. Nu niet meer. Want de volgende keer doe ik er Kintsugistyle wat pure chocola in. Of spijs, of butterscotch. Is me om het even.

En wat te doen met een gebroken hart? Lijm je dat ook niet het beste met onvervalste, zwaarware-en-daarom-juist-zo-lichte sprankelende liefde als ware het bladgoud? Hoeveel gouden lijntjes telt jouw hart? Als je dat bedenkt, biedt zelfs een gebroken hart weer perspectief.